Το παιχνίδι

Μια στιγμή ειν’ η ζωή όλη και φεύγει
Μια φορά μονάχα ζούμε και μετά
Παρελθόν και αναμνήσεις πάλι φέρνει
Μας θυμίζει πως δεν παίξαμε καλά

Το παιχνίδι της ζωής δεν έχει τέλος
Δεν υπάρχουν νικημένοι ή νικητές
της ομάδας όλοι είμαστε ένα μέλος
και στο τέλος γίναμε όλοι μαχητές

μη νομίζεις πως ξεγέλασες το χρόνο
κάποιον άσσο στο μανίκι του κρατά
και στο τέλος με μια κίνηση του μόνο
σου γκρεμίζει όλα τα κάστρα στη σειρά

σεβασμός λοιπόν σε όλο το παιχνίδι
και στο κόσμο μας αγάπη και στοργή
όλοι κάποτε θα κάνουν το ταξίδι
με εισιτήριο χωρίς επιστροφή

Στα κρυφά

Κάποια μέρα θέλω να ΄ρθεις
Να σου δείξω μια γωνιά
Που κρυφή την έχω χρόνια
Στου βουνού την ερημιά

Κρύβει μέσα της τις λέξεις
Που δεν μπόρεσα να πω
Σε κανέναν τόσα χρόνια
Παρά μόνο στο βουνό

Στο γρασίδι δώσε δάκρυ στα πουλιά στείλε φιλιά
Στο ρυάκι ρίξε σκέψεις και στα δέντρα αγκαλιά
Όπως έκανα ως τώρα…
Κάθε μέρα στα κρυφά…

Κάποια μέρα θέλω να ’ρθεις
Στη δική μου τη φωλιά
Και να μάθεις επιτέλους
Τα κρυφά μου μυστικά

Οι ευχές μου και οι σκέψεις
στον αέρα του πετούν
στου βουνού την ηρεμία
τόσα χρόνια μόνες ζουν

Στο γρασίδι δώσε δάκρυ στα πουλιά στείλε φιλιά
Στο ρυάκι ρίξε σκέψεις και στα δέντρα αγκαλιά
Όπως έκανα ως τώρα…
Κάθε μέρα στα κρυφά…

Οι αναμνήσεις σε κουτί

Στα σωθικά ενός κουτιού
κοιμούνται αναμνήσεις
στην ερημιά του σκοταδιού
πότε μην τις ξυπνήσεις

θα σου μιλήσουν για χαρές
για δάκρυ και για λύπες
θα σου θυμίσουν τις φορές
που σ' αγαπώ δεν είπες

παιχνίδι τένις η ζωή
οι αναμνήσεις φόντο
σου παίρνουν έξω απ' το κουτί
τον τελευταίο πόντο

κι αφού σε νίκησαν ξανά
ήρθε ο καιρός να φύγουν
και το κουτί όπως παλιά
γελώντας σου, τ' ανοίγουν