Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Τέσσερα βήματα



Σαν ξεχαστήκανε τα λόγια τα σταράτα
Και τα κορμιά παραπατάνε ζαλισμένα
τέσσερα βήματα εσύ και εγώ κανένα
σταμάτα λίγο να σε φτάσω … ρε σταμάτα

φεύγει η ζωή μα κάτι βλέπω τώρα… να ’τη
αρχίζει η νύχτα πάλι να χαμογελάει
ένα αστέρι με κοιτά και μου μιλάει
μου ψιθυρίζει σκεπτικά… μου λέει κάτι

ξέρω πως ψάχνεις για να βρεις τις απαντήσεις
μα δρόμο δύσκολο θα πρέπει να περάσεις
το παρελθόν σου τώρα πρέπει να ξεχάσεις
λύσεις ζητάς όμως σε πνίγουν αναμνήσεις

Τέσσερα βήματα εγώ και εσύ κανένα
Βιάσου περνάει η ζωή …σου λέω βιάσου
Εγώ θα φύγω σε λιγάκι… έχε γεια σου
Πάρε το δρόμο σου και άφησε την πένα…

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Το πάζλ της ύπαρξης σου



Δυο στίχους έγραψα κορίτσι μου για σένα
Κάτι στιχάκια που η πένα μου ξερνάει
Λέξεις ζητάνε να ταιριάξουν τη μορφή σου
Και το μελάνι το χαρτί διαπερνάει

Δυο στίχους διάλεξα να πουν το νόημα μου
Για μια απέραντη και σπάνια ομορφιά
Στιχάκια παίζουν το τραγούδι της μορφής σου
Και χρωματίζουν της ζωής τη ζωγραφιά

Ένα κομμάτι να ’μουνα στο πάζλ της ύπαρξης σου
Να συμπληρώνω τα κενά, να ακροβατώ μαζί σου
Να συμπληρώνω τα κενά, να ακροβατώ μαζί σου
Ένα κομμάτι να ’μουνα στο πάζλ της ύπαρξης σου

Δυο στίχους έπλασα και ‘γιναν όλα ένα
Στους τραγουδάω όλη νύχτα αγκαλιά
Οι νότες έλαμψαν και πήραν τη μορφή σου
Τραγούδι έγιναν για πάντα στη καρδιά