Μόνη εσύ , μόνος εγώ και τρόμος μας το πάθος…
Ένα γιατί μες τη καρδιά, μας θύμισε το λάθος…
Δεν φταις εσύ, δεν φταίω εγώ, για κοίταξε στο βάθος…
Και οι δυο μαζί μια αγκαλιά, μα ο καθένας μας μονάχος…
Δεν ξέρεις τι, δεν ξέρω πως, κανείς μας δεν θα μάθει…
Αν είναι η γη, ο ουρανός, που μας ξυπνάν τα πάθη…
Κάποιος ψηλά που μας κοιτά, μας συγχωρεί τα λάθη…
Και η καρδιά που αγαπά, σφυροκοπά μονάχη…
Φεύγει ο καιρός σαν το νερό που τρέχει στο ποτάμι…
Δέντρα ψηλά, μικρά πουλιά, έρωτας στο σκοτάδι…
Σβήνει το φως, κλαίει η καρδιά, τα δάκρυα χαράμι
Μόνο δυο μάτια λαμπερά, φωτίζουν το σκοτάδι…
Ξέρω καλά πως δεν μπορώ, δικιά μου να σε κάνω…
Στα όνειρα μου τριγυρνάς, την λογική μου χάνω…
Βουτώ βαθιά μες την καρδιά, δεν θέλω να ανασάνω…
Θέλω μονάχα μια αγκαλιά, να με σηκώσει πάνω…
2 σχόλια:
Α, τώρα το παρατήρησα...άλλαξες το "..αγνάντεμα στον Άδη" ....χμμ...και αυτό πάει...ταιριάζει καλύτερα νοηματικά με τον τέταρτο στίχο αυτής της στροφής. Επίσης πριν ακουγόταν πιο απελπιστικό...Καλή αλλαγή ;)
thelw monaxa mia agkalia na me sikwsei panw....!nai..mono auto thelw..
Δημοσίευση σχολίου