Κάνεις δεν ξέρει να αγάπα τόσο πολύ
Όσο μ’αγάπησε για χρόνια τώρα αυτή
Είναι η μονή που μ’ακούει δίχως γκρίνια
Και που για πάντα θα’ναι μπρος μου για βιτρίνα
Στις λύπες πρώτη να με πάρει αγκαλιά
Και στις χάρες δεν τσιγκουνεύεται φιλιά
Όταν δεν έχω κάποιον νά’πω μια λέξη
Αυτή και πάλι θα΄ναι η πρώτη που θα τρέξει
Καθώς το δάκρυ θα κυλά ξανά απ΄το μάτι
Αυτή η τσαχπίνα με κοιτάει όλο αγάπη
Καθώς τελειώνει του στυλό μου το μελανί
Αυτή η πουτάνα ξέρει πως να με τρελάνει
Την νιώθω πάντα όταν γραφώ σάπιους στίχους
Βλέπω σκοτάδι έξω από τους άσπρους τοίχους
Και πάλι αυτή η γαμημένη παρουσία
Φιλιά μου δίνει με μεγάλη παρρησία
Αυτή λοιπόν ειν’ η καλύτερη μου φίλη
Σαν δηλητήριο δίνει φιλιά στα χείλη
Το όνομα της φανερώνω τώρα πια
Την λένε πόρνη γαμημένη μοναξιά
Εδώ υπάρχουν αρκετοί από τους στίχους μου, κάποιοι δεν είναι ολοκληρωμένοι και κάποιοι δεν έχουν τίτλο. Παρακαλώ γράψτε τα σχόλια σας ελεύθερα. Όλα τα παρακάτω είναι πνευματική ιδιοκτησία του Φωτίου Κωνσταντόπουλου Απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή αντιγραφής και αναδημοσίευσης.
Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009
Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009
ΤΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Το ξυπνητήρι της ζωής
σε δανεικό κρεβάτι
τα όνειρα μου σταματά
και μου γυρνά την πλάτη.
Ξύπνα να ζήσεις τη ζωή
την ομορφιά να ζήσεις
τα δανεικά που μου χρωστάς
κράτα τα για αναμνήσεις
Στο παραθύρι το νερό
Απ΄της βροχής το δάκρυ
Ξετύλιξε τη σκέψη σου
Μέχρι να βρεις την άκρη
Και όταν νομίζεις πως μπορείς
Στα μάτια να κοιτάξεις
Τότε μοναχά της καρδιάς
Το δρόμο να χαράξεις
Πλάγιασε πάλι στο κενό
Στο άδειο σου κρεβάτι
Το ξυπνητήρι της ζωής
Σου ξανακλείνει μάτι
Βούτα βαθιά στα όνειρα
Τίποτα μην φοβάσαι
Ότι είναι να΄ρθει θα ερθεί
Ακόμα και αν κοιμάσαι
Μόνο μην τύχει πρόσεχε
Και απότομα ξυπνήσεις
Και χάσεις πάλι της ζωής
Τις τόσες αναμνήσεις
σε δανεικό κρεβάτι
τα όνειρα μου σταματά
και μου γυρνά την πλάτη.
Ξύπνα να ζήσεις τη ζωή
την ομορφιά να ζήσεις
τα δανεικά που μου χρωστάς
κράτα τα για αναμνήσεις
Στο παραθύρι το νερό
Απ΄της βροχής το δάκρυ
Ξετύλιξε τη σκέψη σου
Μέχρι να βρεις την άκρη
Και όταν νομίζεις πως μπορείς
Στα μάτια να κοιτάξεις
Τότε μοναχά της καρδιάς
Το δρόμο να χαράξεις
Πλάγιασε πάλι στο κενό
Στο άδειο σου κρεβάτι
Το ξυπνητήρι της ζωής
Σου ξανακλείνει μάτι
Βούτα βαθιά στα όνειρα
Τίποτα μην φοβάσαι
Ότι είναι να΄ρθει θα ερθεί
Ακόμα και αν κοιμάσαι
Μόνο μην τύχει πρόσεχε
Και απότομα ξυπνήσεις
Και χάσεις πάλι της ζωής
Τις τόσες αναμνήσεις
Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009
ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΊΣΟΥ Η ΠΥΛΗ
Χωρίς να ξέρω έμαθα
Και απρόσμενα την βρήκα
Την ομορφιά στα μάτια σου
Αγγέλου είσαι προίκα
Γεμίζεις κάθε μου κενό
Και της ψυχής τα βάθη
Όλος ο κόσμος να το μάθει
Νεράιδα σ’αγαπώ
Όλα φαντάζουν όμορφα
Τα πάντα σε θυμίζουν
Και τα γαλάζια μάτια σου
Την θέα μου γεμίζουν
Δεν βλέπω πλέον σκοτεινά
Δεν νιώθω πια μονάχος
Πλημμύρισα με πάθος
Για σένα που αγαπώ
Νιώθω γεμάτος δίπλα σου
Φιλώντας σε τα χάνω
Για σένα πριγκιπέσα μου
Τρέλα μεγάλη κάνω
Σε θέλω πάντα δίπλα μου
Μακριά σου δεν αντεχω
Εσένα μόνο έχω
Και μου είναι αρκετό
Περνάει ο χρόνος άσκοπα
Όταν δεν είσαι εδώ
Μετρώ τα δευτερόλεπτα
Ξανά για να σε δω
Εύχομαι πάντα να κρατάς
Χαμόγελο στα χείλη
Του παραδείσου η πύλη
Τα μάτια σου τα δυο
Και απρόσμενα την βρήκα
Την ομορφιά στα μάτια σου
Αγγέλου είσαι προίκα
Γεμίζεις κάθε μου κενό
Και της ψυχής τα βάθη
Όλος ο κόσμος να το μάθει
Νεράιδα σ’αγαπώ
Όλα φαντάζουν όμορφα
Τα πάντα σε θυμίζουν
Και τα γαλάζια μάτια σου
Την θέα μου γεμίζουν
Δεν βλέπω πλέον σκοτεινά
Δεν νιώθω πια μονάχος
Πλημμύρισα με πάθος
Για σένα που αγαπώ
Νιώθω γεμάτος δίπλα σου
Φιλώντας σε τα χάνω
Για σένα πριγκιπέσα μου
Τρέλα μεγάλη κάνω
Σε θέλω πάντα δίπλα μου
Μακριά σου δεν αντεχω
Εσένα μόνο έχω
Και μου είναι αρκετό
Περνάει ο χρόνος άσκοπα
Όταν δεν είσαι εδώ
Μετρώ τα δευτερόλεπτα
Ξανά για να σε δω
Εύχομαι πάντα να κρατάς
Χαμόγελο στα χείλη
Του παραδείσου η πύλη
Τα μάτια σου τα δυο
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)