Ο πειρατής & η γοργόνα

αν είσαι η γοργόνα εσύ
εγώ είμαι τα νερά σου
να κολυμπάς με άνεση
να νιώθω τη χαρά σου

όσο για κάποιον πειρατή
που άκουσες πως θα΄ρθει
καβάλα σε ένα άλογο
να σε γεμίσει πάθη

όπου και αν είσαι θα σε βρει
χωρίς μεγάλο κόπο
για δε φοβάται τη ζωή
έχει δικό του τρόπο

Ξημερώνει η νύχτα...

φουμάρω κίτρινο καπνό
πίνω λευκές σταγόνες
και της ζωής ο πανικός
ξεμένει από ορμόνες

βλέπω τα πάντα πράσινα
χρώματα με τυλίγουν
κόβεται η ανάσα μου
οι στίχοι μου με πνίγουν

ένα σκαθάρι στο νερό
κάνει βουτιές στον πάτο
του ρίχνω το σωσίβιο
για να ανέβει κάτω

η ανηφόρα είναι μικρή
θα την κατέβω μόνος
έτσι κι αλλιώς κουράστηκα
να μου γελάει ο πόνος

σε όσους με διαβάσανε
και βρίζουνε με μίσος
μάλλον δεν καταλάβανε
δεν με γνωρίζουν ίσως

την καληνύχτα μου εδώ
θα την αφήσω πέρα
να ζευγαρώσει τη νυχτιά
να ξημερώσει μέρα