Τα φύλλα των δέντρων ηχούν αρμονικά
Και παντρεύουν τη μουσική τους με τις νότες που γεννιούνται
Καθώς το κύμα σέρνει τις πέτρες στο διάβα του
Και ο αέρας σφυρίζει τον μελωδικότερο σκοπό
Εκεί στην άκρη του βράχου
Στέκεσαι και ταξιδεύεις στο άπειρο
Ονειρεύεσαι γαλήνια και θαυμαστά μέρη
Μα είσαι ήδη εκεί
Ένα χέρι απλώνεται στον ώμο σου
Και σε ξυπνάει από το ταξίδι
Σου αναστατώνει το είναι σου
Σου ξεσηκώνει τα καλά κρυμμένα πάθη σου
Ανοίγεις τα μάτια σου και ψάχνεις
Δεν είναι κανένας γύρω σου
Η ερημιά και η ηρεμία, σου χαμογελούν
Όμως δεν νιώθεις μόνη
Έχεις την αίσθηση ότι κάποιος σε κοιτάζει
Κάποιος σε αγγίζει
Σου χαϊδεύει τα μαλλιά και σου χαμογελάει
Δεν είσαι μόνη
Όσο η αγάπη μου για σένα θα ζει
Όσο ο έρωτας μου για σένα αντέχει
Θα είμαι κοντά σου την κάθε στιγμή
Ομπρέλα σου θα ’μαι ακόμα κι αν βρέχει
