Ποιος μας δίνει μια ελπίδα, που να βρούμε τη χαρά
Όλα γύρω μας αλλάζουν, όλοι τρέχουν σαν τρελοί
Κοφτερή ειν’ η λεπίδα, χαρακώνει τα φτερά
Φτάνει πια όλοι φωνάζουν, θα ραγίσει το γυαλί
Δίχως μέλλον τα παιδιά, δίχως όραμα οι νέοι
Τις δεκάρες τους μετρούν, τα γερόντια κάθε μέρα
Κάποιος πάει ξενιτιά, με το δάκρυ του να καίει
Και άντε τώρα να του πουν, στη πατρίδα πίσω έλα
Κάποιοι έφαγαν καλά, κάποιοι έκλεψαν τα πάντα
Άλλοι τόσοι τους καλύπτουν, άι σιχτίρ όλοι εκεί
Δεν μου έμειναν μυαλά, πλησιάζω τα τριάντα
Μόνο εμπόδια προκύπτουν, θα μουτζώσω τη βουλή
Ο θυμός θα γίνει μίσος και το μίσος μας οργή
Και άντε τότε να κρυφτείτε και στα σκέλια η ουρά
Τέρμα πια τα “μα” και ”ίσως”, εμείς είμαστε οι πολλοί
Με το σάλιο μας πλυθείτε, για όλους θα ’ρθει η σειρά
