Ηλιόλουστη καρδιά

Αχ να γινόταν μια φορά
κοντά μου να σε έχω
και της καρδιάς σου τη πνοή
μ’αγάπη να τη βρέχω

είναι το ξέρω δύσκολο
το παρελθόν να σβήσεις
όμως θα πρέπει τη ζωή
και πάλι να τη ζήσεις

δεν σου ζητώ να ξεχαστείς
ποτέ δεν θα το κάνεις
θέλω μοναχά μέσα σου
να βρεις κρυφές δυνάμεις

ένα κομμάτι κάποτε
πέθανε της ψυχής σου
σταμάτα να σκοτώνεις πια
ότι έμεινε μαζί σου

πάρε ανάσα δυνατή
ελπίδα και κουράγιο
στα πόδια πάλι να σταθείς
για ένα νέο αύριο

ο έρωτας μου σύμμαχος
δίπλα σου να παλέψει
το φως του ήλιου στη καρδιά
ξανά να ζωντανέψει

οι εφιάλτες παρελθόν
καιρός είναι να γίνουν
να γίνουν όνειρα γλυκά
τη πίκρα σου να σβήνουν

κάπου εδώ σε χαιρετώ
στα χείλη σε φιλάω
σφιχτά μέσα στα χέρια μου
στον ουρανό σε πάω

Αντρική αγανάκτηση

Είσαι το ξέρεις όμορφη
Μα είσαι και γκρινιάρα
Αν σου γαμήσω τίποτα
Εγώ θα φταίω άρα;

Το ξέρεις γκρίνια δεν μπορώ
Μουρμούρα δεν αντέχω
Θα σου γαμήσω ένα πρωί
Ότι έχω και δεν έχω

Σταμάτα να τρελαίνεσαι
Και αφορμή μη δώσεις
Χαστούκια έπρεπε να φας
Από μικρή να στρώσεις

Το ξέρω σε πληγώνουνε
Τα λόγια τούτα απόψε
Αν θέλεις να’μαστε καλά
Τις μαλακίες κόψε

Θα μου μιλάς ευγενικά
Με γλύκα και αγάπη
Γιατί από ότι φαίνεται
Είσαι μεγάλη απάτη

Αν συνεχίσεις για πολύ
Τα αρχίδια να μου πρήζεις
Πακέτο στη μανούλα σου
Θα αποσταλείς, να πήζεις

Γιαυτο σου λέω αγάπη μου
Μωρό μου έρωτα μου
Κάποτε σε αγάπησα
Μα τώρα έχε γεια μου

Πρέπει να κλείσω κάπου εδώ
Τους στίχους και να πάψω
Μα έχω ακόμα αρκετά
Για τη κυρία να γράψω

Άντε γιατί σας κούρασα
Μονάχα ένα ακόμα
Για να της πω σε αγαπώ
Και ας είναι μια βρώμα

Μου γάμησες τον έρωτα
Μου σκότισες τα αρχίδια
Παντρεύτηκα ο κόπανος («αγάπησα ο κόπανος», για τους ανύπαντρους)
Την πουτανιά την ίδια

Μονολόγραμμα

Τι κάνω εδώ;
Ακούει κανείς;
Πάλι μόνος μου είμαι, το διάλεξα όμως
Ποιος είναι εκεί;
Δεν είναι κανείς.
Ακόμα μόνος μου είμαι, ίσως είναι ο πόνος
Σκοτάδι ξανά
Και πάλι ησυχία
Κάτι νιώθω εδώ, μάλλον ήρθε ο τρόμος
Δεν είμαι καλά
Δεν ήμουν ποτέ…
Λες να γίνω ποτέ; θα το δείξει ο χρόνος
Τι να γίνετε εκεί;
Να είναι όλοι παρέα;
Τι με νοιάζει εμένα, εγώ εδώ είμαι μόνος
Λες να φύγω κι εγώ;
Που να πάω όμως;
Δεν αφήνει και αυτός, ο αδυσώπητος φθόνος
Ωραίο τραγούδι
Περίεργο είναι
Το ακούω κάλα; ή είναι λάθος ο τόνος;
Κάτι πρέπει να κάνω
Ίσως φύγω απόψε
Πρέπει όμως να σπάσει, αυτός ο άγραφος νόμος
Δεν αντέχω άλλο
Ν’ αντέξω, πώς;
Ξεκινάω μοναχός και οπού με βγάλει ο δρόμος

Μια απόφαση είναι
Μια ιδέα είναι όλα
Πρέπει μόνο αυτό, να γίνει συντόμως...

Έφυγα όμως
έφυγε ο πόνος
μακριά μου ο τρόμος
σύμμαχος μου ο χρόνος
δε θα είμαι πια μόνος
δεν υπάρχει ο φθόνος
άλλαξε και ο τόνος
δε με νοιάζει ο νόμος
παρά μόνο ο δρόμος.