Λίγο μελάνι και χαρτί

Λίγο μελάνι και χαρτί
τις σκέψεις μου να γράφω
αφού σε φίλους να μιλώ
δεν μπόρεσα να μάθω

Εδώ βγαίνουν τα όνειρα
το μίσος και οι χαρές μου
τα μυστικά που κουβαλώ
οι δυνατές φωνές μου

Λίγο μελάνι και χαρτί
να το μουσκέψω λέξεις
σαν δάκρυα απ΄τα μάτια μου
τρέχουν ζεστές οι σκέψεις

Εδώ μπαίνει η σφραγίδα μου
το στίγμα της ψυχής μου
οι λέξεις παίρνουνε μορφή
και ήχο της φωνής μου

Επιθυμία

Κοίτα με στα μάτια
Κάνε με κομμάτια
Δώσε μου κουράγιο να μαζέψω της ζωής μου τα κιτάπια

Κάνε με να νοιώσω
Δίνω όσο κι όσο
Φτάνει της καρδιάς τη μοναξιά μου να σκοτώσω

Δείξε μου το δρόμο
Πάρε μου τον πόνο
Μάθε στη καρδιά μου να αγαπάει εσένα μόνο

Δως΄μου το φιλί σου
Την αναπνοή σου
Θέλω κάθε μέρα πλέον να ξυπνώ μαζί σου

Φίλα με στο στόμα
Δωσ'μου λίγο ακόμα
Τώρα σου ανήκουν η καρδιά μου και το σώμα

Άσε με να κλάψω
Μέσα σου να ψάξω
Βρήκα τη γυναίκα της ζωής μου να φωνάξω

Ελλάδα 2010

Ποιος μας δίνει μια ελπίδα, που να βρούμε τη χαρά
Όλα γύρω μας αλλάζουν, όλοι τρέχουν σαν τρελοί
Κοφτερή ειν’ η λεπίδα, χαρακώνει τα φτερά
Φτάνει πια όλοι φωνάζουν, θα ραγίσει το γυαλί

Δίχως μέλλον τα παιδιά, δίχως όραμα οι νέοι
Τις δεκάρες τους μετρούν, τα γερόντια κάθε μέρα
Κάποιος πάει ξενιτιά, με το δάκρυ του να καίει
Και άντε τώρα να του πουν, στη πατρίδα πίσω έλα

Κάποιοι έφαγαν καλά, κάποιοι έκλεψαν τα πάντα
Άλλοι τόσοι τους καλύπτουν, άι σιχτίρ όλοι εκεί
Δεν μου έμειναν μυαλά, πλησιάζω τα τριάντα
Μόνο εμπόδια προκύπτουν, θα μουτζώσω τη βουλή

Ο θυμός θα γίνει μίσος και το μίσος μας οργή
Και άντε τότε να κρυφτείτε και στα σκέλια η ουρά
Τέρμα πια τα “μα” και ”ίσως”, εμείς είμαστε οι πολλοί
Με το σάλιο μας πλυθείτε, για όλους θα ’ρθει η σειρά