Το ρίσκο

Σκοτάδια σβήσανε της μέρας όλα τα φώτα
όλα αλλάξανε και εσύ αλλάζεις πάλι
τρέχεις να φύγεις, γυρνώντας το κεφάλι
μακάρι να’ μασταν ξανά όπως και πρώτα

δύσκολο μάθημα η ζωή να το περάσεις
και η αγάπη με τον έρωτα σε δόσεις
όταν μπορέσεις λίγο εμένα να μου δώσεις
στίχος θα γίνεις στις ποιητικές μου φράσεις

κάποτε μου’ παν η ζωή μας θέλει ρίσκο
μα εγώ δεν άκουσα, τους γύρισα τη πλάτη
ήρθε ο καιρός όμως να βρω αυτό το κάτι
νομίζω πλέον κάτι άρχισα να βρίσκω

ήταν μπροστά μου τόσα χρόνια, όμως τώρα
την ηρεμία των ματιών σου ερωτεύομαι
μακάρι πάντα την αγάπη σου να γεύομαι
και να περνώ μαζί σου πλέον κάθε ώρα

Νιώσε με

Τα φύλλα των δέντρων ηχούν αρμονικά
Και παντρεύουν τη μουσική τους με τις νότες που γεννιούνται
Καθώς το κύμα σέρνει τις πέτρες στο διάβα του
Και ο αέρας σφυρίζει τον μελωδικότερο σκοπό

Εκεί στην άκρη του βράχου
Στέκεσαι και ταξιδεύεις στο άπειρο
Ονειρεύεσαι γαλήνια και θαυμαστά μέρη
Μα είσαι ήδη εκεί

Ένα χέρι απλώνεται στον ώμο σου
Και σε ξυπνάει από το ταξίδι
Σου αναστατώνει το είναι σου
Σου ξεσηκώνει τα καλά κρυμμένα πάθη σου

Ανοίγεις τα μάτια σου και ψάχνεις
Δεν είναι κανένας γύρω σου
Η ερημιά και η ηρεμία, σου χαμογελούν
Όμως δεν νιώθεις μόνη

Έχεις την αίσθηση ότι κάποιος σε κοιτάζει
Κάποιος σε αγγίζει
Σου χαϊδεύει τα μαλλιά και σου χαμογελάει
Δεν είσαι μόνη

Όσο η αγάπη μου για σένα θα ζει
Όσο ο έρωτας μου για σένα αντέχει
Θα είμαι κοντά σου την κάθε στιγμή
Ομπρέλα σου θα ’μαι ακόμα κι αν βρέχει

Βαρέθηκα

Πόσο πια θες να καώ,
σαν τσιγάρο αναμμένο
εχω κουραστεί να ζω,
μια ζωή να περιμένω

Μια μέρα ακόμα

Μια μέρα ακόμα ρε Θεέ,
μια όγδοη και γεια σου,
της μοναξιάς αντίδοτο,
να΄δινες στα "παιδιά" σου

Ζωγραφιστά στιχάκια

λέξεις θα πλάθω όσο μπορώ
να στάξουν χρωματάκια
να μου χορέψουν το χορό
χρωματιστά στιχάκια

Ψιθυρίζω

γλιστρήσανε οι σκέψεις μου
στο άδειο μου κεφάλι
στην ερημιά του φεγγαριού
μονάχος μου και πάλι

παρέα με τη μοναξιά
λέξεις να μου διαβάζει
ψιθυριστά μου τραγουδά
και τα καλά της βάζει

βάλε μου λέει λίγο αλκοόλ
και στην υγειά μου πιες το
τραγούδι πιάσε θλιβερό
ψιθυριστά και πες το

δεν έχει μείνει πια φωνή
για να φωνάξω φτάνει
μονάχος ψιθυρίζοντας
κουνάω το κεφάλι

Σε ρωτώ

Είμαι της θάλασσας χαλίκι
Και συ είσαι όμορφο νησί
Εγώ εδώ και εσύ εκεί

Φύσα αέρα, βγάλε κύμα
Να πλησιάσω στο νησί
Προορισμός μου είσαι εσύ

Και σε ρωτώ για μια στιγμή
Αν θέλεις δίπλα μου να ζήσεις
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Και στο πλευρό μου να ξυπνήσεις

Και σε ρωτώ για μια ζωή
Αν θες να έχεις τη καρδιά μου
Να σ’ αγαπώ κάθε λεπτό
Φλόγα να γίνεις στη φωτιά μου
Κλείνω τα μάτια και ρωτώ
Αν μ’ αγαπάς όσο κι εγώ

Εγώ της νύχτας η ψιχάλα
Κι εσύ ο ήλιος την αυγή
Εγώ εδώ και εσύ εκεί

Άσε με τρέχοντας να έρθω
Σου χω κρατήσει ένα φιλί
Προορισμός μου είσαι εσύ

Και σε ρωτώ για μια στιγμή
Αν θέλεις δίπλα μου να ζήσεις
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Και στο πλευρό μου να ξυπνήσεις

Και σε ρωτώ για μια ζωή
Αν θες να έχεις τη καρδιά μου
Να σ’ αγαπώ κάθε λεπτό
Φλόγα να γίνεις στη φωτιά μου
Κλείνω τα μάτια και ρωτώ
Αν μ’ αγαπάς όσο κι εγώ

Το παιχνίδι

Μια στιγμή ειν’ η ζωή όλη και φεύγει
Μια φορά μονάχα ζούμε και μετά
Παρελθόν και αναμνήσεις πάλι φέρνει
Μας θυμίζει πως δεν παίξαμε καλά

Το παιχνίδι της ζωής δεν έχει τέλος
Δεν υπάρχουν νικημένοι ή νικητές
της ομάδας όλοι είμαστε ένα μέλος
και στο τέλος γίναμε όλοι μαχητές

μη νομίζεις πως ξεγέλασες το χρόνο
κάποιον άσσο στο μανίκι του κρατά
και στο τέλος με μια κίνηση του μόνο
σου γκρεμίζει όλα τα κάστρα στη σειρά

σεβασμός λοιπόν σε όλο το παιχνίδι
και στο κόσμο μας αγάπη και στοργή
όλοι κάποτε θα κάνουν το ταξίδι
με εισιτήριο χωρίς επιστροφή

Στα κρυφά

Κάποια μέρα θέλω να ΄ρθεις
Να σου δείξω μια γωνιά
Που κρυφή την έχω χρόνια
Στου βουνού την ερημιά

Κρύβει μέσα της τις λέξεις
Που δεν μπόρεσα να πω
Σε κανέναν τόσα χρόνια
Παρά μόνο στο βουνό

Στο γρασίδι δώσε δάκρυ στα πουλιά στείλε φιλιά
Στο ρυάκι ρίξε σκέψεις και στα δέντρα αγκαλιά
Όπως έκανα ως τώρα…
Κάθε μέρα στα κρυφά…

Κάποια μέρα θέλω να ’ρθεις
Στη δική μου τη φωλιά
Και να μάθεις επιτέλους
Τα κρυφά μου μυστικά

Οι ευχές μου και οι σκέψεις
στον αέρα του πετούν
στου βουνού την ηρεμία
τόσα χρόνια μόνες ζουν

Στο γρασίδι δώσε δάκρυ στα πουλιά στείλε φιλιά
Στο ρυάκι ρίξε σκέψεις και στα δέντρα αγκαλιά
Όπως έκανα ως τώρα…
Κάθε μέρα στα κρυφά…

Οι αναμνήσεις σε κουτί

Στα σωθικά ενός κουτιού
κοιμούνται αναμνήσεις
στην ερημιά του σκοταδιού
πότε μην τις ξυπνήσεις

θα σου μιλήσουν για χαρές
για δάκρυ και για λύπες
θα σου θυμίσουν τις φορές
που σ' αγαπώ δεν είπες

παιχνίδι τένις η ζωή
οι αναμνήσεις φόντο
σου παίρνουν έξω απ' το κουτί
τον τελευταίο πόντο

κι αφού σε νίκησαν ξανά
ήρθε ο καιρός να φύγουν
και το κουτί όπως παλιά
γελώντας σου, τ' ανοίγουν