Η χώρα των τυφλών

Μυρίζουν τα λουλούδια στον αέρα
Θυμήθηκα τα χρόνια τα παλιά
Το αγόρι στο κορίτσι βάζει βέρα
ξαπλώνοντας σε ιπτάμενα χαλιά

πως καταντήσαμε, ζωή, πες μου να μάθω
για να γνωρίζω, ίδιο κάζο να μην πάθω
πως καταντήσαμε, ζωή, πες μου να μάθω
για να γνωρίζω, ίδιο κάζο να μην πάθω

το παραμύθι ζει μέσα στο χρόνο
και στις σελίδες του γεννιέται μια ζωή
κουτσό σπουργίτι κάθεται στον ώμο
ενός παιδιού που  τρέχει στην αυλή
και εγώ διαβάζω  της ζωής την ιστορία
μα δεν μου έμαθαν να παίζω με βιβλία

στο δρόμο αδέσποτα σκυλιά με κυνηγάνε
νομίζω ήρθα από τη χώρα των τυφλών
τέσσερις δρόμους πήρα και όπου πάνε
δεν θέλω πια  τον δρόμο των πολλών