ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΔΑΚΡΥΩΝ

Κοιτά πως κλαίει ο ουρανός
Δακρύζει το φεγγάρι
Ο ήλιος πάλι κρύφτηκε
Πίσω απ’το σκοτάδι


Σαν συναυλία αρμονική
Τα δέντρα ρίχνουν φύλλα
Και των πουλιών τα δάκρυα
Σκορπούν ανατριχίλα

ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

λουλουδι εισαι που ανθει
στης ερημιας τα δαση
θεε μου κανω μιαν ευχη
μαζι μου να πλαγιασει


σκεφτεσαι ξερω πως μπορει
παλι να κανεις λαθος
μα ποιος μπορει να απαρνηθει
της αγκαλιας το παθος

ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ

ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ
ΝΑ ΒΡΩ ΑΓΑΠΗ
ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ
ΣΚΕΤΗ ΑΠΑΤΗ


ΦΥΣΑΕΙ ΑΓΕΡΑΣ
ΠΕΦΤΕΙ ΒΡΟΧΗ
ΜΑ ΕΓΩ ΜΕ’ΣΕΝΑ
ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ


ΟΤΙ ΚΙ’ΑΝ ΓΙΝΕΙ
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ
ΕΝΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ
ΠΩΣ Σ’ΑΓΑΠΩ


ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ
ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΙΧΟΥΣ
ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ
ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ


ΒΛΕΠΩ ΕΣΕΝΑ
ΜΕΣ’ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΟΜΩΣ ΣΕ ΘΕΛΩ
ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΕ ΚΑΛΑ

Θέλω να βλέπω στο σκοτάδι
Φωτιά αέρα και νερό
Απ’της ζωής να φύγω το πλοκάμι
Για μια φορά ελεύθερος να ζω


Το πιάνο παίζει μελωδίες
Μα εγώ να ακούσω δεν μπορώ
Βγαίνουν σωστές οι προφητείες
Άχαρες νότες πέφτουν στο κενό


Βαρέθηκα τα παχυλά τα λόγια
Τις υποσχέσεις και τα σ’αγαπω
Με σπρώξανε βαθιά μες τα υπόγεια
Μάταια ψάχνω στο σκοτάδι να με βρω


Ακούστε με καλά όλοι εκεί έξω
Δώστε αγάπη αληθινή στον διπλανό
Όλοι φωνάζουνε θεέ μου πως θα αντέξω
Λίγη αγάπη και στοργή αναζητώ

ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

Στην αγκαλιά μου σε κρατώ
Σφιχτά να μη σε χάσω
Σου ψιθυρίζω από καρδιάς
Στ’αστερια θα σε φτάσω


Κοιτώ τα μάτια σου ξανά
Θαρρώ με υπνωτίζουν
Μέσα τους βλέπω ζεστασιά
Που απλόχερα χαρίζουν


Μαζί σου νιώθω όμορφα
Και μακριά σου μόνος
Στην αγκαλιά σου τη ζεστή
Σταμάτησε ο χρόνος


Τώρα που γράφω τούτα εδώ
Κοιμάσαι κάπου μόνη
Νιώσε τη σκέψη μου εκεί
Σιγά-σιγά ζυγώνει

ΑΣΤΕΡΙ

Η γη γυρίζει διαρκώς
Και εσύ μοιάζεις μ’αστέρι
Πες μου ποιος σου΄κλεψε το φως
Κι’είσαι στη θλίψη ταίρι


Δεν σου ταιριάζει να πονάς
Τ’αστέρια δεν λυγίζουν
Μάτια στραμμένα πάνω τους
Σαν πέσει η νύχτα, αξίζουν


Βράδια μονάχος μου κοιτώ
Τον ουρανό και κλαίω
Βλέπω τ’αστέρι το μουντό
Το φως του να’βρει λέω


Χάρη λοιπόν σου το ζητώ
Βρες φως πάλι να λάμψεις
Πέτα τη θλίψη μακριά
Ήρθε ο καιρός να αλλάξεις

ΑΣΕ ΜΕ

Άσε με το Όνειρο να ζήσω
Μη μου χαλάς και τούτη τη στιγμή
Είναι ότι έμεινε από’σενα πίσω
Απομεινάρια απ’τη καμένη μου ζωή


Άσε με να κολυμπώ στις σκέψεις
Μονάχος με τα’στερια οδηγό
Έχω χορτάσει από σένα λέξεις
Γουστάρω πλέον μόνος μου να ζω


Άσε με να ψάξω στο κενό μου
Ίσως να βρω, ποτέ τη δύναμη να ζω
Η μοναξιά αγγίζει το εγώ μου
Φίλο μονάχα, στα τραγούδια του θα βρω


Άσε με να ακούσω το Βασίλη
Ταξίδι να με πάει μακριά
«αξίζει φίλε» μου’ρχεται στα χείλη
εμένα με’καψε του Ονείρου η φωτιά

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ

Μόνη εσύ , μόνος εγώ και τρόμος μας το πάθος…
Ένα γιατί μες τη καρδιά, μας θύμισε το λάθος…
Δεν φταις εσύ, δεν φταίω εγώ, για κοίταξε στο βάθος…
Και οι δυο μαζί μια αγκαλιά, μα ο καθένας μας μονάχος…


Δεν ξέρεις τι, δεν ξέρω πως, κανείς μας δεν θα μάθει…
Αν είναι η γη, ο ουρανός, που μας ξυπνάν τα πάθη…
Κάποιος ψηλά που μας κοιτά, μας συγχωρεί τα λάθη…
Και η καρδιά που αγαπά, σφυροκοπά μονάχη…


Φεύγει ο καιρός σαν το νερό που τρέχει στο ποτάμι…
Δέντρα ψηλά, μικρά πουλιά, έρωτας στο σκοτάδι…
Σβήνει το φως, κλαίει η καρδιά, τα δάκρυα χαράμι
Μόνο δυο μάτια λαμπερά, φωτίζουν το σκοτάδι…


Ξέρω καλά πως δεν μπορώ, δικιά μου να σε κάνω…
Στα όνειρα μου τριγυρνάς, την λογική μου χάνω…
Βουτώ βαθιά μες την καρδιά, δεν θέλω να ανασάνω…
Θέλω μονάχα μια αγκαλιά, να με σηκώσει πάνω…

Η ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη είναι μεγάλη
Με τα λόγια δεν μπορεί να ειπωθεί


Η αγάπη είναι μια
Που η καρδιά σου μόνο θα την βρει


Η αγάπη έχει αξία
Που όμοια της δεν θα ξαναβγεί


Η αγάπη είναι τρέλα
Τρέλα δίχως λογική


Η αγάπη αν κρατήσει
Θα έχει νόημα η ζωή


Η αγάπη αν ξεφτίσει
Θα είσαι μόνος μια ζωή


Η αγάπη αγαπάει
Όταν αγαπάς και εσύ


Η αγάπη είναι μια
Μια και μοναδική

Η ΜΟΝΑΞΙΑ

Η μοναξιά γεννήθηκε την μέρα που γεννιέμαι
Μέσα μου ζει, μ’ακολουθεί και μεγαλώνει
Αφήνει πίσω της χαρές, αισθήματα και λύπες
και πάλι μόνος μου εγώ..............θα τυραννιέμαι


μόνος μου έφτασα ως εδώ..............μονάχος
χωρίς κανένα στήριγμα, χωρίς κανένα φίλο
ίσως υπήρξαν μερικοί, φίλοι, γνωστοί....τους αδικώ
και αυτοί δεν είδαν τον κορμό............μόνο το δάσος.

Η ΦΙΛΙΑ

Την αγάπη να σου δώσω

Που΄χω μέσα στην καρδιά μου

Γιατί θέλω να σε έχω

Πάντα μες την αγκαλιά μου

Φίλοι να’μαστε για πάντα

Και κανείς μην μας χωρίσει

Και θα έδινα τα πάντα

Η φιλία να κρατήσει

ΚΑΗΜΟΣ

Λύπη βαθιά κλαίει η καρδιά
Δακρύζει το φεγγάρι
Ο ουρανός σκοτείνιασε
Αγνάντεμα στον Άδη


Η μάνα κλαίει στο γκρεμό
Δεν γύρισε ο γιος της
Πίκρα μεγάλη στην ψυχή
Μεγάλος ο καημός της


Ο χάρος δεν τη σκέφτηκε
Και μόνη την αφήνει
Για τον μονάκριβο τον γιο
Καντήλι δεν θα σβήνει


Κανένας δεν την συμπονά
Ποιος να παρηγορήσει
Όλα για εκείνη μάταια
Χάθηκε το παιδί της

ΥΠΟΜΟΝΗ

Καρδιά μου μην λυγίζεις τώρα
Κάνε λιγάκι ακόμα υπομονή
Ίσως γραφτό να’ναι της μοίρας
Στη ζωή, να ταλαιπωρηθείς πολύ


Το σώμα άντεξε πολλά
Μα περισσότερα αντέχει η ψυχή
Κανείς δεν πρόκειται να καταλάβει
Πως έχω κουραστεί πολύ


Ξέρεις Καρδιά μου
Δεν είναι τίποτα τυχαίο στη ζωή
Το λέει και κάποια παροιμία
Όπως στρώσει Κανείς θα κοιμηθεί


Αναρωτιέμαι όμως τι έκανα
Και πρέπει να πληρώσω τώρα την τιμή
Ελπίζω όμως μέσα μου
Να΄χουν τουλάχιστον κατάληξη καλή


Γι’αυτό σώμα, Καρδιά, μυαλό, ψυχή
Όλοι μαζί
Ότι και αν γίνει ακόμα
Ότι και αν συμβεί


Το είπα στην αρχή
Το ξαναλέω τώρα
Κάντε λιγάκι ακόμα υπομονή

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

Γιατί να έρχεται η νύχτα κάθε βράδυ
Γιατί δεν μένει όλη μέρα το φεγγάρι
Γιατί μαμά μου λες διαφέρουνε οι άλλοι
Αφού και εμείς είμαστε ίδιο καρναβάλι


Πόσο κοστίζει ενός ανθρώπου η αγάπη
Πόσο να κάνει να τη βγάλουνε σε χάπι
Πόσο θα μείνουμε μονάχοι αμανάτι
Σιγά σιγά θα μας ξεγράψουν απ΄το χάρτη


Δεν ξέρω πώς να σου τα πω να με πιστέψεις
Δεν ξέρω τι θα καταλάβεις από λέξεις
Δεν ξέρω αν με τους ανθρώπους θες να παίξεις
Τόση βρωμιά και αηδία πώς να αντέξεις

ΚΟΙΤΑ ΠΩΣ ΤΑ’ΦΕΡΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ

Κοίτα πως τα’φερε ο καιρός
Αγάπη να γνωρίσω
Καρδιά μου δεν το πίστευα
Πως θα ξ’αναγαπησω


Ήλιου φωτιά, φως φεγγαριού
Ζεσταίνουν την καρδιά μου
Όταν αγάπη μου γλυκιά
Σ’εχω στην αγκαλιά μου


Πόθος κρυφός παρέμενες
Για χρόνια φαντασία
Μα και τα όνειρα μπορούν
Να γίνουνε ουσία


Τώρα το ζω ολόψυχα
Δεν θέλω να τελειώσει
Εσένα βρήκε η καρδιά
Αγάπη να σου δώσει

Η ΚΟΡΗ

Έρχεται η ώρα κόρη μου
που φέγγει το φεγγάρι
και φύλλα βγαίνουν όμορφα
λουλούδια σε κλωνάρι


νερό τρέχει ασύστολα
απ΄του βουνού τα χιόνια
και στη σκακιέρα του θεού
εμείς είμαστε πιόνια


τριγύρω όλα φεύγουνε
γυρνάνε πάλι πίσω
κάστρο στην αμμουδιά ποτέ
δεν έπρεπε να χτίσω


κοίτα πως φεύγει η ζωή
τρέχει και δεν την φτάνω
τα δευτερόλεπτα περνούν
άλλη μια ανάσα χάνω


δεν προλαβαίνω πίσω της
να τρέξω να προφτάσω
και να της πω σε αγαπώ
δεν θέλω να σε χάσω


μάθημα γίνε σε πολλούς
να ζούνε τη στιγμή τους
ποτέ να μην αφήνουνε
στη τύχη τη ζωή τους


όσα ποθείς και σκέφτεσαι
καν’τα και ας μετανιώσεις
όση αγάπη σου΄μεινε
προσπάθησε να δώσεις


ήρθε το τέλος μας εδώ
τους στίχους πάλι κλείνω
μες το συρτάρι της καρδιάς
και μόνη σου σ’αφηνω

ΜΟΝΟΣ

Ποτέ δεν το περίμενα
Να μείνω μοναχός
Εγώ που για κανέναν
Δεν ήμουνα εχθρός


Απ΄την καλή μου την καρδιά
Και απ’την πολύ αγάπη
Όλοι με παρεξήγησαν
Και μ’εβαλαν στο μάτι


Τους φίλους τους χρειάζομαι
Ετούτη τη στιγμή
Μα δυστυχώς σπανίζουνε
Οι φίλοι οι σωστοί


Και τώρα είμαι μόνος μου
Παρέα με τον πόνο
Αφού τον κόσμο έψαξα
Και μίσος βρήκα μόνο


Είμαι μόνος μου, μόνος μου
Και θα μείνω μόνος
Είμαι μόνος μου, μόνος μου
Και με τρώει ο πόνος


Είμαι μόνος μου, μόνος μου
Ψάχνω τον εαυτό μου
Είμαι μόνος μου, μόνος μου
Εγώ με τον θεό μου.

Ξύπνησα πάλι…

Μεσ’το σκοτάδι, κοιτάζω τα’αστερια
νιώθω κοντά μου δυο άγνωστα χέρια
ξύπνησα πάλι…..


Μέρος γνωστό, παράδεισος θα’ναι
αστέρια πολλά για σένα μιλάνε
ξύπνησα πάλι…


Δεν θέλω να φύγω μαζί με τη σκέψη
γαλήνη, αγάπη μου τα’χουνε κλέψει
μη με αφήνεις …. μοναχό


Θέλω κοντά μου εκείνα τα χέρια
αυτά που ευλόγησαν τα αγάλια αστέρια
να μ’αγκαλιάσουν …. τρυφερά


Σε βλέπω ξανά μέσα στ’αστέρια
και πάλι δειλά ψελλίζω αχ έλα
σε θέλω κοντά μου…


Φοβάμαι μη χάσω για πάντα τη σκέψη
και φύγεις εσύ χωρίς μια λέξη
που είσαι καρδιά μου…


Τα μάτια ανοίγω κοιτάζω χαμένος
εσύ πουθενά μονάχα ένα βέλος
μες την καρδιά μου … χάθηκες

Ο ΑΛΗΤΗΣ

Φροντίζω τον πλησίον μου
Κοιτάω και τα παιδιά μου
Και αν χρειαστεί στον πόλεμο
Θα πάω με την καρδιά μου


Μα εσείς δεν με ακούσατε
Μου κλείσατε την πόρτα
Και όλα όσα πίστευα
Εχάθηκαν σαν πρώτα


Και τώρα που’μαι μοναχός
Κανείς δεν με κοιτάει
Σαν το σκυλί το έρημο
Που ψάχνει για να φάει


Με διώξανε απ’τη δουλειά
Και απ’το ίδιο μου το σπίτι
Και όλοι με κοιτάζανε
Και λέγαν τον αλήτη

ΟΜΟΡΦΗ

Πάνω στο κορμί σου κοιμάται η ομορφιά
στο πρόσωπο φωτίζει του ήλιου η φωτιά
τα μάτια λαμπιρίζουν του έρωτα το φως
πάνω σου εξάντλησε την τέχνη του ο θεός


γύρω σου ανάβουν τα Φώτα ξαφνικά
ζηλεύει το φεγγάρι την τόση ομορφιά
αστέρια σε κοιτάνε ψάχνουν το μυστικό
παράπονα θα κάνουνε απόψε στο θεό


όμορφη σαν παραμύθι για τα μικρά παιδία
σαν πεταλούδα στο νερό με ζωηρά φτερά
σαν τη χιονισμένη ενός βουνού κορφή
θεέ μου… είσαι τόσο όμορφη….

Τα φτερά της χαράς

Πέτα μακριά ότι σε κάνει να πονάς δυνατά
Υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις και αυτό με πονά
Κοίτα την θάλασσα και ψάξε για κενό στα βαθιά
Πέτα μονάχη σου ψιλά άνοιξε πάλι φτερά


Γυρνά τον κόσμο ψάξε μήπως βρεις ξανά την χαρά
Βάψε με χρώμα τα όνειρα σου αστα να βγουν ζωντανά
Ξάπλωσε μέσα στο σκοτάδι κλεις’τα μάτια σφιχτά
Ασ’την βροχή να ταξιδέψει το μυαλό σου μακριά

Σ’ΑΓΑΠΩ

Άλλη μια μέρα μακριά σου
Πως θα περάσει θε να δω
Κι αν προσπαθώ να κλείσω μάτι
Τη λέξη βλέπω Σ’αγαπώ


Άψυχα πράγματα τριγύρω
Το τζαμί κρύο και θολό
Τρεις λέξεις βγαίνουν απ΄το στόμα
Μονάχα εσένα αγαπώ


Μακάρι να μπορούσα τώρα
Εσένα να’χω αγκαλιά
Κι ο πόνος που’χω στην καρδιά μου
Να σβήσει μέσα στα φιλιά


Στα μάτια σου ο κόσμος όλος
Μου φαίνεται πολύ μικρός
Και από την λάμψη που εκπέμπουν
Νύχτα φωτίζεται ο ουρανός


Είμαι τρελός για σένα
Δεν ξέρω τι να πω
Μονάχα σου το ορκίζομαι
Τρελά σε αγαπώ

Σ’ΑΓΑΠΩ ΙΙ

Το άρωμα του Ονείρου σου δεν φεύγει, μένει για πάντα στο θολό από την

μέθη μου μυαλό μου. Μέθη γλυκιά και όμορφη, όπως εσύ, που είδα

πάλι στ’ονειρο μου. Γύρω σου σκοτάδι, ούτε ένα φως τριγύρω, κι’όμως

ήσουν τόσο λαμπερή. Πλανιέται μέσα μου η μορφή σου ανεξέλεγκτη και

νιώθω την καυτή ανάσα σου να με διαπερνά, τα μάτια μου ορθάνοιχτα,

δεν ονειρεύομαι, να καταλάβω προσπαθώ, μα ναι τι άλλο θα’ταν τόσο

έντονο και όμορφο, μια λέξη μόνο θα σου πω

Σ’αγαπώ

ΣΕ ΕΙΧΑ ΔΕΙ

Κάτω απ΄το δένδρο το ψηλό
Σε είχα δει
Ποιήματα να γράφεις


Χαμόγελο σαν ζωγραφιά
Σε είχα δει
Στους στίχους κάτι ψάχνεις


Τα μάτια σου τα ζωηρά
Σε είχα δει
Κοιτάζαν το ποτάμι


Χωρίς να ξέρεις τι κοιτάς
Σε είχα δει
Φώτισες το σκοτάδι


Για μια στιγμή το βλέμμα σου
Σε είχα δει
Καρφώθηκε σε μένα


Ο έρωτας μου μίλησε
Σε είχα δει
Σου άρεσε και σένα

ΣΚΕΨΕΙΣ

ΚΟΙΤΑ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΝΕ ΣΤΙΧΟΥΣ
ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΨΑΞΕ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΣ
ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ


ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ
ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΡΕΙΣ
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΖΗΣΕΙΣ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΤΟΥ ΝΟΥ

Άνοιξε της μοίρας το σεντούκι
Και κλήρωσε εμένα τυχερό
Να μάθω πως την δύσκολη την ώρα
Τον Γολγοθά μονάχος μου τραβώ


Ποιος νοιάζεται αν θα τα καταφέρω
Ή αν τελικά θα πέσω στον γκρεμό
Σαν πληγωμένος αετός πετάω
Με χτυπημένο το ένα μου φτερό


Κοίταξε μπροστά το μονοπάτι
Και πες μου αν μπορείς να το διαβείς
Αν έχεις άλλη δύναμη να φτάσεις
Στο τέλος και να φύγεις νικητής


Πίστευε σ’αυτό και μη φοβάσαι
Και κοίταζε το μέλλον θετικά
Μου είπε ο σοφός ο γέροντας μια νύχτα
Πριν φύγει και χαθεί οριστικά

ΣΤΗΣ ΕΡΗΜΙΑΣ ΤΟ ΒΟΥΗΤΟ

Στης ερημίας το βουητό
Μονάχος πίνω μπίρες
Εσύ δεν ξέρω που γυρνάς
Και ποια καράβια πήρες


Σε κάποια πλαζ με μουσική
Θα λιάζεις το κορμί σου
Χιλιάδες μάτια σε κοιτούν
Τι σου’πα κάποτε θυμήσου


Μαζί θα κάνουμε είχα πει
Τον γύρο όλου του κόσμου
Και αν δεν σου φτάσει αυτή η γη
Τα’στέρια κάτω φέρνω φως μου

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

Στον ύπνο μου ακούω τη φωνή σου
Ψιθυριστά τραγούδια να μου λες
Μελωδικά ταξίδια η ζωή σου
Συνοδοιπόρο πες μου αν με θες


Να φύγουμε μαζί για άλλα μέρη
Με οδηγό μονάχα την καρδιά
Ο ουρανός μας έδωσε αγέρι
Τα’αστερια στην καρδιά μας την φωτιά


Η θάλασσα τα κύματα θα φέρει
Τα σύννεφα θα φέρουν την βροχή
Φοβάμαι πως η μοίρα μας το ξέρει
Το τέλος θα μας εύρει το πρωί


Ο ουρανός σκοτείνιασε απότομα
Και το φεγγάρι κλαίει στα κρυφά
Τα’αστερια τραγουδάνε πια μονότονα
Τα χρώματα στη θάλασσα μουντά

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

Είναι ψηλή και όμορφη
Τα μάτια της γαλάζια
Το βλέμμα της το φωτεινό
Σου κάνει όλο νάζια


Αν σε κοιτάει χάνεσαι
Αν σε φιλάει λιώνεις
Το σώμα της σαν πυρκαγιά
Σε κάνει και φουντώνεις


χάνεσαι μες το βλέμμα της
λιώνεις μες την μάτια της
Το πρώτο πράγμα που ποθείς
Να’σαι στην αγκαλιά της


Θα’θελα να’σαι δίπλα μου
Μέσα στα δυο μου χέρια
Και αν μπορούσα θα’φερνα
Όλης της γης τα αστερία

ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Πόσο θα κρατήσει αυτή η μοναξιά

που νιώθω στη ζωή μου, κάθε μέρα

ραγίζει, κλαίει, σπάει, μονάχη η καρδιά

στο δάχτυλο της θλίψης, βάζει βέρα

Περίπατος το χάραμα, στον ήχο της σιωπής

περπάτημα στα όνειρα, τα σκόρπια

ψιχάλες ήρθαν μήνυμα, τα δάκρια βροχής

μουσκεύει της καρδιάς, τα κατατόπια

Η μοναξιά μου έδωσε, πικρό φιλί στο στόμα

χαράζοντας του δρόμου, τη πορεία

ψάχνει να βρει το γιατρικό, το σάπιο μου το σώμα

και προσμονα το αντίδοτο, που λέγετε φιλία

Κατάρα δίνω και ευχή, η μοναξιά να σπάσει

ποτέ κανείς να μην γευτεί και πάλι το φιλί της

στα πέρατα του ουρανού, μονάχη της να φτάσει

να μείνει μόνη της εκεί, να νιώσει την οργή της

ΦΟΒΑΜΑΙ

Δεν ξέρω γιατί γεννήθηκα ούτε γιατί θα πεθάνω. Κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει. Όλοι κοιτάνε το εγώ τους και όχι τους άλλους. Φοβάμαι να σκέφτομαι τα χρόνια που θα περάσουν. Φοβάμαι να δω τον θάνατο, Φοβάμαι τα πάντα γιατί όλα είναι ένα τίποτα. Ακόμα και εγώ είμαι ένα τίποτα που ακούει τον κάθε μαλάκα να του λέει τι να κάνει. Αυτό δεν το αντέχω. Φοβάμαι να το αλλάξω, αλλά θα το τολμήσω. Η ζωή δεν είναι παιχνίδι που παίζεις, κερδίζεις η χάνεις. Η ζωή δεν λογαριάζει τίποτα και ο θάνατος το ίδιο. Φοβάμαι. Φοβάμαι να φωνάξω να μ’ακουσουν, ποτέ τους δεν θ’ακουσουν. Φοβάμαι να Φοβάμαι. αλλά πάνω από όλα δεν Φοβάμαι να πω ότι Φοβάμαι.

ΨΑΧΝΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΝΟ

Η σκέψη μου σε σένα έχει μείνει

Όλη τη νύχτα ψάχνω να σε βρω

Αχ ν’αξερα μακάρι τι θα γίνει

Αν ήσουνα για μια στιγμή εδώ

Μου είχες πει πως κάποτε θα γίνει

Πως θα ξυπνήσω και δεν θα σε δω

Άλλη μια πόρτα στη καρδιά μου κλείνει

Πριν να τελειώσουμε εκείνο το χορό

ψάχνω μέσα στο κενό χωρίς προορισμό

Και τίποτα δεν βρίσκω

ψάχνω μέσα το κενό, τα μάτια σου ζητώ

Μα χάνονται στον ίσκιο

Το βλέμμα μου καρφώνεται στη νύχτα

Νομίζοντας πως κάτι θα σκεφτώ

Αναπολώ τον έρωτα που είχα

Με δάκρυα στα μάτια σε ζητώ

Σου είχα πει σταμάτα εδώ και κοίτα

Την λίμνη με τον γέροντα σκυφτό

Τη μοναξιά με άφησες και βρήκα

Με δάκρυα μαθαίνω να τη ζω

ψάχνω μέσα στο κενό χωρίς προορισμό

Και τίποτα δεν βρίσκω

ψάχνω μέσα το κενό, τα μάτια σου ζητώ

Μα χάνονται στον ίσκιο

ψάχνω μέσα στο κενό χωρίς προορισμό

Και τίποτα δεν βρίσκω

ψάχνω μέσα το κενό, τα μάτια σου ζητώ

Μα χάνονται στον ίσκιο