Το άρωμα του Ονείρου σου δεν φεύγει, μένει για πάντα στο θολό από την
μέθη μου μυαλό μου. Μέθη γλυκιά και όμορφη, όπως εσύ, που είδα
πάλι στ’ονειρο μου. Γύρω σου σκοτάδι, ούτε ένα φως τριγύρω, κι’όμως
ήσουν τόσο λαμπερή. Πλανιέται μέσα μου η μορφή σου ανεξέλεγκτη και
νιώθω την καυτή ανάσα σου να με διαπερνά, τα μάτια μου ορθάνοιχτα,
δεν ονειρεύομαι, να καταλάβω προσπαθώ, μα ναι τι άλλο θα’ταν τόσο
έντονο και όμορφο, μια λέξη μόνο θα σου πω
Σ’αγαπώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου