Η γη γυρίζει διαρκώς
Και εσύ μοιάζεις μ’αστέρι
Πες μου ποιος σου΄κλεψε το φως
Κι’είσαι στη θλίψη ταίρι
Δεν σου ταιριάζει να πονάς
Τ’αστέρια δεν λυγίζουν
Μάτια στραμμένα πάνω τους
Σαν πέσει η νύχτα, αξίζουν
Βράδια μονάχος μου κοιτώ
Τον ουρανό και κλαίω
Βλέπω τ’αστέρι το μουντό
Το φως του να’βρει λέω
Χάρη λοιπόν σου το ζητώ
Βρες φως πάλι να λάμψεις
Πέτα τη θλίψη μακριά
Ήρθε ο καιρός να αλλάξεις
6 σχόλια:
Μα τι ρομαντισμός...για άλλη μια φορά έδειξες πόσο τρυφερή και ευαίσθητη ψυχή είσαι ;)
Α..και είπαμε...αυτό πάει για εικονογράφηση ;)
Άντε περιμένω:)
Αυτό είναι γραμμένο για μια φίλη
i know ;)
auto to poihma me ekane na anarwtirhw giati na eimai thlimeni...isws kapoios na skeftaite kai gia mena etsi...den aksizei na tou xalaw tin kadia...!!!!eisai foberos..
T E L E I O !!! ;))))
Δημοσίευση σχολίου