Μεσ’το σκοτάδι, κοιτάζω τα’αστερια
νιώθω κοντά μου δυο άγνωστα χέρια
ξύπνησα πάλι…..
Μέρος γνωστό, παράδεισος θα’ναι
αστέρια πολλά για σένα μιλάνε
ξύπνησα πάλι…
Δεν θέλω να φύγω μαζί με τη σκέψη
γαλήνη, αγάπη μου τα’χουνε κλέψει
μη με αφήνεις …. μοναχό
Θέλω κοντά μου εκείνα τα χέρια
αυτά που ευλόγησαν τα αγάλια αστέρια
να μ’αγκαλιάσουν …. τρυφερά
Σε βλέπω ξανά μέσα στ’αστέρια
και πάλι δειλά ψελλίζω αχ έλα
σε θέλω κοντά μου…
Φοβάμαι μη χάσω για πάντα τη σκέψη
και φύγεις εσύ χωρίς μια λέξη
που είσαι καρδιά μου…
Τα μάτια ανοίγω κοιτάζω χαμένος
εσύ πουθενά μονάχα ένα βέλος
μες την καρδιά μου … χάθηκες
3 σχόλια:
Πολύ όμορφο...τρυφερό και ειλικρινές...Πολύ καλό που κάνεις παύσεις και μετά συνεχίζεις με μια λέξη...Δίνεις, δίνεις, δίνεις...σταματάς, παίρνεις ανάσα...και πάλι δίνεις. Δημιουργεί στον αναγνώστη μια ανυπομονησία, το αίσθημα του απρόσμενου, τον κάνει να θέλει να διαβάσει κι άλλο, να μάθει τι θα γίνει παρακάτω.
http://www.youtube.com/watch?v=vuLQ_61fVQ8&feature=related
Δημοσίευση σχολίου